Te confronterende gedragsverandering

 

In het kader van het Preventieakkoord kreeg ik een jaar of twee geleden de vraag van de gemeente Venray of ik samen met ROC Gilde Opleidingen een campagne wilde opzetten om kinderen en jongeren te stimuleren om niet te beginnen met c.q. te stoppen met roken. De studenten van het ROC zouden meedenken en meewerken aan de campagne, die in feite gericht was op hun jongere broertjes en zusjes. De campagne moest vooral aanzetten tot bewustwording en vertaald kunnen worden naar een lespakket.

De eerste opdracht die ik de studenten gaf, was om in de praktijk na te gaan door welke campagnes, boodschappen, reclames, enz zij geraakt of getriggerd werden. Het resultaat was vooral een bloemlezing van persoonlijke verhalen. De boodschap moest persoonlijk zijn door de inhoud (een menselijk verhaal) en door de vorm (gekoppeld aan een persoon waarmee ze zich kunnen identificeren). Om een voorbeeld te geven: de vuurwerkcampagne met daarin ontbrekende vingers, ogen of handen deed ze eigenlijk niet zoveel. Wél het persoonlijke verhaal van degene die het was overkomen en wat dat voor hem/haar in de praktijk betekende. Dát had impact.

Op basis van die constatering besloten we een kort filmpje te maken van een meisje van een basisschool dat naar de begrafenis was geweest van de moeder van een klasgenootje. De moeder was overleden door longkanker. Dat had het meisje zo aangegrepen, dat ze thuis een brief schreef voor haar eigen moeder die ook rookte. Met het nadrukkelijke verzoek om te stoppen met roken. Want ze wilde niet, zoals haar klasgenote, haar moeder verliezen.

Een duidelijke boodschap, heel persoonlijk, een verhaal waarmee de doelgroep zich kon identificeren. Iedereen tevreden. Zou je denken, tenminste. Want toen we op zoek gingen naar figuranten om mee te spelen in de korte film en we hiervoor een basisschool benaderden - die zich graag als rookvrij profileert -, gingen de lichten op rood. Ouders kwamen bijna in opstand, omdat ze niet wilden dat hun kinderen uit de bovenbouw (10-12 jaar) op zo’n confronterende wijze te maken kregen met de gevolgen van roken. Ze wilden niet dat hun kinderen daaraan zouden meewerken. Dat sprak zich snel rond. Uiteindelijk heb ik uit een andere gemeente de meeste figuranten moeten werven. Het filmpje is er wel gekomen. Maar soms blijkt een oproep tot gedragsverandering ook te confronterend te kunnen zijn.

​Klik hier om het filmpje te bekijken

Maurice Ambaum

Hoofdredacteur Ezine NL Actief

​