De maatschappelijke beleving
van het woord fitness

 

Ik was onlangs op een verjaardagsfeest - don’t worry: in klein gezelschap, met voldoende onderlinge afstand, in de buitenlucht - waar het onderwerp fitness ter sprake kwam. Fitheid is in deze tijd een veelbesproken item. Ik merkte al snel - en niet voor de eerste keer - dat mensen fitness en fitheid bijna als twee verschillende werelden zien. Fitness is een gebouw met vier muren, apparaten, losse toestellen en groepslessen. Punt. Fitheid is datgene wat je doet om fitter, gezonder en vitaler te leven. Joggen, wandelen, hardlopen, zwemmen, fietsen wordt niet geassocieerd met fitness. Fitness is een fysieke omgeving, fitheid is leefstijl. Ik vraag me af of in andere landen dezelfde beeldvorming bestaat. In de Verenigde Staten, bijvoorbeeld, wordt fitness juist sterk geassocieerd met leefstijl, met een gezonde manier van leven. In ons land niet. Van die beeldvorming hebben we tijdens de coronacrisis ook last gehad: fitness werd door onze premier in één adem genoemd met sauna’s en seksclubs.

 

Een online rondje langs definities van het woord fitness neigt ook naar een beperkte inkleuring:

• Training ter verbetering van de algehele fitheid. Dit vindt zowel plaats in de sportschool als thuis. Vaak worden hierbij gewichten gebruikt ter versterking van de spieren.
• Met fitness wordt het geheel van sporten en activiteiten die bedreven worden in sportscholen-fitnesscentra, of thuis, bedoeld. Dit kan met eenvoudige apparaten.
• Training door middel van oefeningen en apparaten: zij gaat elke week een uurtje naar de fitness.

 

Maar ik kwam ook de volgende definitie tegen: Onder fitness worden in principe al die activiteiten verstaan, waardoor de fitheid en/of gezondheid en/of conditionele voorwaarden van mensen worden verbeterd en/of onderhouden. Leefstijl dus. Deze definitie is wat mij betreft de omschrijving die de nabije toekomst van onze branche omschrijft, waarbij ik het woord ‘fun’ nog zou toevoegen. Fitness = leefstijl. Daar ligt ook een opdracht voor NL Actief als branchevereniging. Moeten we nog spreken over een fitnessopleiding en gaan onze boeken nog Fitnesstrainer-A en Fitnesstrainer-B heten? Leiden we fitnesstrainers op, of leefstijlcoaches? Ik pleit voor een soort ‘hybride’ overgang, waarbij we zowel in de opleiding, examinering als in de literatuur gaan werken met ‘dubbele diploma’s: je wordt opgeleid tot fitnesstrainer én leefstijlcoach. Dan combineren we het beste van de ‘twee werelden’: kennis om mensen verantwoord fysiek te belasten én kennis om mensen verantwoord te begeleiden naar en te inspireren voor een gezonder leven, in alle aspecten van vitaliteit.

Ronald Wouters
Algemeen directeur NL Actief

​Reageren?